Wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro niepewne…Tylko dziś jest Twoje.

 

Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy.

 

Każde dziecko na ziemi ma tę samą godność w oczach Bożych.

 

Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się – na próbę

 

…dzisiaj jesteście małym płomykiem, ale dzięki łasce Bożej możecie się stać płonącą pochodnią, niosącą światło Ewangelii i ciepło waszej wzajemnej miłości i przyjaźni wszystkim rodakom.      Źródło: 10 września 1993 – Tallin. W czasie nawiedzenia kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

 

Dziecku, które ma w swoich oczach odbicie miłości Boga, zostawiam orędzie braterstwa, przyjaźni i miłości.

 

Naród ginie, gdy znieprawia swojego ducha, naród rośnie, gdy duch jego coraz bardziej się oczyszcza i tego żadne siły zewnętrzne nie zdołają zniszczyć

Źródło: homilia wygłoszona w czasie mszy św. odprawionej pod szczytem Jasnej Góry w Częstochowie, 19 czerwca 1983

 

Jakże ogromną siłę ma modlitwa dziecka!

 

Jeśli chcesz znaleźć źródło, musisz iść do góry, pod prąd

Źródło: Tryptyk rzymski

 

Dzieci są wiosną rodziny i społeczeństwa, nadzieją, która ciągle kwitnie, przyszłością, która bez przerwy się otwiera.

 

Wolności nie można tylko posiadać, nie można jej zużywać. Trzeba ją stale zdobywać i tworzyć przez prawdę.

 

Nie może i nie powinno być dzieci porzuconych. Ani dzieci bez rodziny. Ani dzieci ulicy…

Należy czuwać, aby dobro dziecka było zawsze stawiane na pierwszym miejscu.

 

Wy jesteście przyszłością świata!

Wy jesteście nadzieją Kościoła!

Wy jesteście moją nadzieją!

 

Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka.

 

Nie lękajcie się. Chrystus zwyciężył świat.

On jest z Wami na zawsze.

Musicie być mocni.

Drodzy Bracia i Siostry!

Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara!

Musicie być mocni mocą wiary!

Musicie być wierni!

Dziś tej mocy bardziej Wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów.

Musicie być mocni mocą nadziei,

która przynosi pełną radość życia i nie dozwala zasmucać Ducha Świętego!

Musicie być mocni mocą miłości, która jest potężniejsza niż śmierć…

Musicie być mocni miłością, która cierpliwa jest, łaskawa jest…

 

 

Różne są w życiu” pory roku”: Jeśli czujesz akurat, że zbliża się zima, chciałbym abyś wiedział, że nie jest to pora ostatnia, bo ostatnia porą Twego życia będzie wiosna: wiosna Zmartwychwstania.

 

Całość twojego życia sięga nieskończenie dalej niż jego granice ziemskie: Czeka cię niebo.

 

Świadomość, że Chrystus pozostaje pośród swego ludu, dodaje otuchy wierzącym i przynagla ich, aby stawali się głosicielami prawdziwej solidarności i czynnie dążyli do zbudowania “cywilizacji miłości”.

 

Oszczędźmy słów, niech pozostanie wielkie milczenie.

Źródło: przemówienie do wiernych, zaraz po wyborze na papieża

 

Droga odkryć naukowych jest zawsze drogą do prawdy. Dlatego każdy człowiek, który szuka prawdy, w rzeczywistości porusza się drogą, która prowadzi do Boga.

 

Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi

i Jego zbawczej władzy! Otwórzcie granice państw,

systemów ekonomicznych i politycznych,

szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie bójcie się!

 

Czynić świat bardziej sprawiedliwym,

to znaczy dokładać wszelkich starań,

aby nie było dzieci niedożywionych

i bez możliwości kształcenia.

 

Bóg jest Bogiem żywych, nie umarłych.

 

Każde ludzkie zadania, aby osiągnęło swój cel, musi znaleźć oparcie w modlitwie.

 

Zanim stąd odejdę, proszę was…

– abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili,

– abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy.

Proszę was:

– abyście mieli ufność nawet wbrew każdej swojej słabości,

abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego,

u którego tyle pokoleń ojców naszych i matek ją znajdowało,

– abyście od Niego nigdy nie odstąpili,

– abyście nigdy nie utracili tej wolności ducha,

do której On “wyzwala” człowieka,

– abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest “największa”,

która się wyraziła przez Krzyż, a bez której życie ludzkie

nie ma ani korzenia, ani sensu.

 

Jeśli ktoś lub coś każe ci sądzić, że jesteś już u kresu, nie wierz w to!

Jeśli znasz odwieczną Miłość, która Cię stworzyła, to wiesz także, że w Twoim wnętrzu mieszka dusza nieśmiertelna.

 

Sprawiedliwość i pokój może przynieść tylko oczyszczenie sumień.

Światu (…) potrzeba Bożych szaleńców, którzy będą szli przez ziemię, jak Chrystus, jak Chrystus, jak Wojciech, Stanisław czy Maksymilian Maria Kolbe (…), którzy będą mieli odwagę miłować i nie cofną się przed żadną ofiarą.

 

Nie można zrozumieć człowieka bez Chrystusa.

 

Matka Boża znalazła miejsce we wszystkich zakamarkach polskiego chrześcijaństwa. Jej Obraz Jasnogórski stał się jakby znakiem rozpoznawczym. Po tym obrazie rozpoznajemy siebie w dalekim świecie, na różnych emigracjach.

 

Bóg nie opuszcza nas nigdy: w tajemnicy Bożego Narodzenia przybył, by dzielić się z nami egzystencją.

 

Cierpienie należy do ludzkiego losu.

 

Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali.                                                 Źródło: przemówienie do młodych, Gdańsk, Westerplatte, 12 czerwiec 1987r

 

Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada,

lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma,

lecz przez to, czym dzieli się z innymi.

 

Śmierci nie można przekupić, ani od siebie oddalić.

 

Nigdy nie jest tak, żeby człowiek, czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany, obdarowany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością.

 

Człowiek ma z gruntu inną naturę niż zwierzęta.

Zawiera się w niej władza samostanowienia opartego na refleksji

i przejawiającego się w tym, że człowiek działając wybiera,

co chce uczynić. Władza ta nazywa się wolną wolą.

 

Miłość mi wszystko wyjaśniła, Miłość wszystko rozwiązała

– dlatego uwielbiam tę Miłość, gdziekolwiek by przebywała…

 

Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną.

Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci.

Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi.

Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej.

 

Chociaż nie jestem wśród was na co dzień, jak bywało przez tyle lat dawniej –

to przecież noszę w sercu wielką troskę. Wielką, ogromną troskę. Jest to, moi drodzy, troska o was.

Właśnie dlatego, że od was zależy jutrzejszy dzień.

 

Więc w takiej ciszy ukryty ja – liść,

oswobodzony od wiatru,

już się nie troskam o żaden z upadających dni.

(Karol Wojtyła – “Pieśń o Bogu ukrytym” – fragment)

 

Zbyt często życie ludzkie rozpoczyna się

i kończy pozbawione radości i pozbawione nadziei.

 

Świat bez sztuki naraża się na to,

że będzie światem zamkniętym na miłość.

 

Nie sposób inaczej zrozumieć człowieka,

jak w tej wspólnocie jaką jest naród.

 

Potrzeba nieustannej odnowy umysłów i serc, aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość, uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych i troska o dobro wspólne, szczególnie o to dobro, jakim jest wolna Ojczyzna.

 

Szukając Boga człowiek musi odnajdywać siebie,

skoro sam jest podobieństwem Boga.

Nie odnajdzie siebie inaczej.

 

A, że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu.

w którym nie ma nic z fali huczącej, nie opartej o tęczowe pnie,

ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa

i tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie.

 

Człowiek nie może żyć bez miłości.

Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą,

jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość,

jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie

i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa.

 

Jaka jest miara serca ludzkiego,

skoro napełnić je może tylko Bóg, Duch Święty?

 

To miłość nawraca serca i daruje pokój ludzkości, która wydaje się czasem zagubiona i zdominowana przez siłę zła, egoizmu i strachu.

 

Trzeba czuwać, troszczyć się o każde dobro człowiecze.

Nie można pozwolić, by marnowało się to, co ludzkie, na tej ziemi.

 

Ogromnie wiele zależy od tego,

jaką każdy z was przyjmie miarę swojego życia,

swojego człowieczeństwa.

 

Człowieka trzeba mierzyć miarą sumienia, ducha, który jest otwarty ku Bogu. Trzeba więc człowieka mierzyć miarą Ducha Świętego.

 

Każde życie, nawet najmniej znaczące dla ludzi,

ma wieczną wartość przed oczami Boga.

 

Nie ulegajcie słabościom!

Nie dajcie się zwyciężyć złu! Jeśli widzisz, że brat Twój upada podźwignij go, a nie pozostaw w zagrożeniu.

 

Człowieka trzeba mierzyć miarą serca.

 

Jest w ciele ludzkim zdolność wyrażania miłości, tej miłości, w której człowiek staje się darem.

 

Niech nasza droga będzie wspólna.

Niech nasza modlitwa będzie pokorna.

Niech nasza miłość będzie potężna.

Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego,

co się tej nadziei może sprzeciwiać.

 

Dążenie do zysku za wszelką cenę

i brak troski o dobro wspólne doprowadziły do skoncentrowania

ogromnych bogactw w nielicznych rękach,

podczas gdy reszta ludzkości cierpi nędzę i zaniedbanie.

 

Nie zatwardzajmy serc, gdy słyszymy krzyk biednych.

Starajmy się usłyszeć to wołanie.

Starajmy się tak postępować i tak żyć,

by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową

i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki.

 

Miłość do cierpiącego jest znakiem

i miarą poziomu cywilizacji rozwoju narodu.

 

Człowiek chwali Boga poprzez to, że idzie w życiu za głosem swego powołania. Pan Bóg powołuje każdego człowieka,

a Jego głos daje znać o sobie już w duszy dziecka.

 

Starość wieńczy życie. Jest czasem żniw.

Żniw tego, czego się nauczyliśmy, co przeżyliśmy;

żniw tego, co zdziałaliśmy i osiągnęliśmy,

a także tego, co wycierpieliśmy i wytrzymaliśmy.

Jak w końcowej partii wielkiej symfonii,

te wielkie tematy współbrzmią potężnie.

 

Kres jest tak niewidzialny, jak początek.

Wszechświat wyłonił się ze Słowa i do Słowa też powraca. (…)

Nadzy przychodzimy na świat i nadzy wracamy do ziemi,

z której zostaliśmy wzięci.

 

Miarą dojrzałości i wielkości jest stawanie się “maluczkim”

i uznanie siebie za sługę wszystkich.

 

Wstyd mi. Prezydent stoi, kardynał stoi – a ja siedzę.

 

Służyć Chrystusowi to wolność.

 

Królestwo Boże jest w nas przez wiarę.

Chociaż zaś wiara “czyni takie cuda” –

to jednak ono samo jest jeszcze większym “cudem”

niż wszystkie cudowne uzdrowienia,

jakich dokonał Chrystus i Jego Apostołowie –

i jakie dzisiaj dokonują się w różnych miejscach ziemi.

 

Należy nie tylko nazwać Kościół Matką,

ale szanować go i służyć mu, gdyż

“nie może mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za Matkę”

( św. Cyprian); nie można kochać Chrystusa,

jeśli nie kocha się Kościoła, który umiłował Chrystus;

w jakiej mierze ktoś kocha Kościół Chrystusa;

“w jakiej mierze ktoś kocha Kościół Chrystusa,

w takiej ma Ducha Świętego”(św. Augustyn)

 

Dziś człowiek tak często nie wie, co nosi w sobie, w głębi swej duszy, swego serca. Jak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi. Ogarnia go zwątpienie, które przeradza się w rozpacz.

 

Praca jest dobrem człowieka – dobrem jego człowieczeństwa –

przez pracę bowiem człowiek nie tylko przekształca przyrodę, dostosowując ją do swoich potrzeb, ale także urzeczywistnia siebie jako człowiek, a także poniekąd bardziej “staje się człowiekiem”.

 

Zadania, przed nami są na miarę każdego z nas.

Bóg przychodzi nam na pomoc w chwilach naszej słabości.

Bóg umacnia człowieka.

Sercem!

Serce w języku biblijnym oznacza ludzkie wnętrze,

Oznacza w szczególności sumienie.

 

Jeśli czujesz się samotny,

Postaraj się odwiedzić kogoś,

Kto jest jeszcze bardziej samotny.

 

Cała zewnętrzna konstytucja ciała kobiety, jego szczególny kształt, to właściwości, które mocą odwiecznej atrakcji stoją u początku poznania.

 

Bóg jest pierwszym źródłem radości i nadziei człowieka.

 

Ludzie wkorzenieni w miłości przeciwstawiają się cywilizacji śmierci i na gruzach pogardy tworzą taką ze źródłem w sercu Zbawiciela.

 

Pozostańcie wierni doświadczeniu pokoleń, które żyły na tej ziemi z Bogiem w sercu i z modlitwą na ustach. (…) Zachowujcie jak skarb największy to, co było źródłem duchowej siły naszych ojców.

 

Dłonie są krajobrazem serca.

 

Ostatecznie bowiem celem pracy:

jakiejkolwiek pracy spełnionej przez człowieka

– pozostaje zawsze sam człowiek.

 

Człowiek najpełniej afirmuje siebie, dając siebie. To jest pełna realizacja przykazania miłości.

 

Nową jedność Europy winniśmy budować na tych duchowych wartościach, które ją kiedyś ukształtowały.

 

Nie bójcie się tajemnicy Boga. Nie bójcie się Jego miłości.

 

Nie wystarczy przekroczyć próg, trzeba iść w głąb.

 

Uzdrówcie rany przeszłości miłością. Niech wspólne cierpienie nie prowadzi do rozłamu, ale niech spowoduje cud pojednania.

 

Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki.

 

Praca jest dla człowieka, a nie człowiek dla pracy.

 

Zbudowaliście kościoły, wypełnijcie życie swoje Ewangelią.

 

Szukałem was, teraz Wy mnie znaleźliście.

 

Praca ma dopomagać człowiekowi do tego

aby stawiał się lepszym duchowo dojrzalszym,

aby mógł spełnić swoje powołanie.